Ο δίσκος έχει παράξενο ήχο, και φαίνεται οτι του Αλκίνοου για ακόμη μια φορά του αρέσει να πειραματίζεται και να ψάχνει την μουσική. Για να σας δώσω να καταλάβετε, Θα ακούσετε ακόμα και βυζαντινη μουσική σε ένα μικρό track.Σας προτείνω ανεπυφύλακτα να το ακούσετε ξανά και ξανά, να ξεχωρίσετε τα δικά σας αγαπημένα κομμάτια και είμαι σίγουρος ότι θα το λατρέψετε.
Βέβαια εκτός απο τον δίσκο του, o Αλκίνοος επέστρεψε και στις live εμφανίσεις του σε μουσική σκηνή. Γι αυτό το λόγο αποφάσισα να σας γράψω. Βλέπετε είμαι ένας απο αυτους που επισκέφτηκαν το γυάλινο μουσικό θέατρο την δεύτερη μέρα της έναρξης. (μία φορά μέχρι τώρα μόνο).
Να αρχίσω με το χώρο τον οποίο έχουν φτιάξει πολύ ωραία.. με ένα υπέροχο σκηνικό που δείχνει μια σκάλα με φτερά στα πλάγια η οποία αφήνει την φαντασία σου να ταξιδεύει.
Ας περάσω λοιπόν στο παρασύνθημα και να πώ τι μάρεσε και τι όχι.
Μ άρεσε πάρα πολύ η εισαγωγή του που ξεκινάει να τραγουδάει(παράκληση) χωρίς μικρόφωνα τπτ και ακούγεται καμπάνα ο τύπος! Τέλειο!
Επίσης μ άρεσε η επιλογή τραγουδιών. Είχε κέφια όντως ειδικά προς το τέλος της παράστασης που άρχισε να μιλάει κιόλας λίγο...
Και τέλος σαν μουσικός... εντάξει τι να πεις για τον Σταύρο Λάντσια για τον Καλούδη (φοβερό σόλο! δεν υπάρχει), ή για τον Μιχάλη Καπηλίδη(που πήρε και τρελό χειροκρότημα)... εντάξει οι άνθρωποι είναι τρελοί! ...με την καλή έννοια
Μ άρεσε επίσης η ενορχήστρωση ορισμένων κομματιών που ξεκινάνε και δεν μπορείς να τα καταλάβεις... κλασσική περίπτωση Ιωαννίδη.
Επίσης θα ακούσετε τέλεια και πολύ διαφορετική εκδοχή της αγοράς του αλ χαλιλι rok style
Γενικά ήταν μια φοβερή βραδιά.
Το μόνο μου παράπονο όσο αναφορά το γυάλινο και μόνο ήταν πάνω στον εξώστη ότι θα μπορούσαν να είχαν βάλει 2 σκαμπουδάκια βρε παιδί μου να ξεκουράζεσαι λίγο. Ένιωθα σαν πεταμένος πάνω στο μπαρ με ένα τραπεζάκι απλά και καθόλου περιποίηση
Τεσπα... μας αποζημίωσε αλλιώς!
